Orzechowski Hieronim h. Oksza (ok. 1670 – ok. 1725), działacz sejmikowy, kasztelan przemyski. Był synem Samuela (zob.) i prawdopodobnie Barbary z Jaruntowskich, bratankiem Franciszka (zob.). Przez ojca i stryja wcześnie wprowadzony w życie polityczne ziemi przemyskiej i sanockiej, po raz pierwszy (jako podczaszy «bilski») wystąpił na sejmiku w Wiszni w r. 1692. Związany był z wojskowo-dworskim otoczeniem króla Jana III, który przekazał O-emu 3 X 1692 w Żółkwi instrukcje do sejmiku w Wiszni. Ok. r. 1694 został kapitanem pułku piechoty znaku królewskiego. W r. 1696 podpisał na sejmiku w Wiszni akt konfederacji po śmierci Jana III i na tymże sejmiku został sędzią kapturowym i posłem do hetmanów koronnych. W kilka lat później, w r. 1707, został komisarzem dla nadzoru prowiantowania wojsk carskich w ziemi sanockiej. Sejmik wiszeński powierzył O-emu w r. 1712 (23 II) funkcję sędziego skarbowego, w rok później O., jako poseł z sejmiku, przekazywał Augustowi II prośby szlachty woj. ruskiego o zwołanie sejmu. W t. r. (1713) został podstolim lwowskim. Ponownie posłował do króla w r. 1715 z oświadczeniem wierności sejmiku wiszeńskiego. Został także (9 X) komisarzem do koekwacji taryfy, a w miesiąc później sejmik zlecił mu opiekę nad aktami grodzkimi i ziemskimi sanockimi, przydając na czas trwania konfederacji tarnogrodzkiej straż. Dn. 12 XII 1716 został mianowany kasztelanem przemyskim. Jako senator brał udział w pracach sejmiku woj. ruskiego, sprawując w r. 1722 funkcję przewodniczącego komisji do wysłuchania rozliczeń podatkowych, przewodnicząc sądowi «boni ordinis» (w Przemyślu, w lutym 1724) lub samemu sejmikowi (11 IX 1725, w Wiszni). Kilkakrotnie sejmik przyznawał mu wynagrodzenie, np. w r. 1719 za poselstwa do króla, w r. 1725 za marszałkowanie sądowi «boni ordinis». Po ojcu odziedziczył Izdebki w ziemi sanockiej i folwark Kondratówkę na Zasaniu w Przemyślu, który sprzedał w r. 1721 stryjowi Franciszkowi. Otaczał opieką klasztor Franciszkanów w Sanoku i parafię w Izdebkach.
Z małżeństwa z Justyną ze Stadnickich (1. v. Stefanową Balową), córką Wiktoryna, kaszt. przemyskiego, pozostawił synów: Piotra, w r. 1748 wojskiego przemyskiego, konfederata barskiego, poległego w r. 1768 pod Mogiłą pod Krakowem, oraz Jana (zm. 1748), właściciela dóbr Izdebki.
Boniecki, VIII 273; Niesiecki, (mylne informacje); Uruski, (mylne informacje); Żychliński, III 267; – Akta grodz. i ziem., XXII; – Arch. Diec. w Przemyślu: rkp. 159, 173, 800, 803, 989, 1057; Arch. Paraf. w Krzywczy; B. Ossol.: rkp. 13698/III; WAP w Przemyślu: Arch. Leskie, rkp. 142, 180, 237, 403, 412.
Krzysztof Wolski